Vahşi Kediler...

    Günümüzdeki evcil kediler, vahşi atalarının aksine, daha küçük ve narin bedenlere ve daha küçük bir beyne sahiptirler. Günümüzde bu şekle evrilmiş kediler, hayatta kalmak için çevik ve küçük bedenlerini kullanırlar, daha kolay saklanabilir ve her daim tetikte olarak tehlikelere karşı hep bir farkındalık içindedirler.

    Vahşi kedilerinin, kuyrukları evcil kedilere oranla daha kısadır. Bunlara örnek olarak, vaşak ve karakulak cinsini gösterebiliriz. Ancak genellikle denge ihtiyacına sahip, sürekli ağaca tırmanan Amerikan Yaban Kedi Cinslerinden; Ocelot ve Margay Cinsinin kuyrukları nispeten daha uzundur. Örneğin Çita nında uzun kuyruğu avını kovalama esnasında, ani dönüşlerde dümen olarak kullanılmasını ve hayvanın inanılmaz bir denge ile çevikçe dönüş yapabilmesini sağlamaktadır.

    Genel olarak kedigillerin cinslerinin tamamında, refleksler ve duyular eşit oranlarda gelişmişlik gösterir fakat, istisna olarak kulaklarının diğer kedilere göre biraz daha büyük olmasından dolayı Afrika da yaşayan uzun bacaklı, siyah benekli Serval Kedisi nin işitme duyusu daha iyidir.

    Kedigiller arasında post ve cins çeşitliliği gösteren tek tür, evcil kedi türleridir. Tüy uzunluklarından, post renklerine ve vücut yapılarından, kafa yapılarına kadar çeşitlilik gösteren bir cins yelpazesine sahiptirler. Ancak vaşhi kedilerin, post ve beden yapıları değişiklik göstermemektedir. Örneğin aslanların post ve beden yapısı daima aynıdır. Fakat tek farklılık iklim ve çevre koşullarından kaynaklanarak oluşabilmektedir. Kış ikliminin yoğun hissedildiği bölgelerdeki vahşi kediler daha kalın postlara sahipken, daha sıcak bölgelerde yaşayanlar nispeten daha ince ve kısa tüylü postlara sahiptirler.

    Vahşi kedilerin post renk ve türleri, yaşadıkları ortamlara göre evrimleşmiştir, çölde yaşayan kedilerin postları çöl renk tonlarında seyrederken, Ormanlık bölgelerde yaşan kedi postları kamufilaj açısından, daha desenli ve farklı bir yapıdadır. Fakat günümüzdeki evcil kediler artık cinslerinin birbirleriyle kırılması sonucu oluşmuş, post renkleri, tüy farklılıkları tamamen türü kırma yapan sahiplerinin elinde olan bir durumdur ve içlerinde bulundukları ortamlarla ya da doğa ile alakası yoktur.