22 Ağustos 2016 Pazartesi

Köstebeklerin Özellikleri ve Yaşam Alanları

Köstebeklerin Özellikleri ve Yaşam Alanları

Köstebekler, böcekçiller grubunda yer alan memeli canlılardır. Bu takımın önemi, en eski biçimleriyle, üç ayrı takımın hareket noktası olmasından kaynaklanır:
Söz konusu takımlar şöyle sıralanabilir; 1. Uçan Abalı Memeliler. 2- Uçan Memeliler (yarasaları kapsar) 3- En gelişmiş üyeleri insanımsılar olan primatlar, böcekçiller arasında, köstebekler, kazıcı etkinlikleriyle yer altı yuvalarındayaşamaya uyarlanmış çok özelleşmiş hayvanlardır. Ön üyeleri evrim sırasında, enlemesine bir konum kazanmış. ve aynı takımın kazıcı olmayan türlerinin ön ayaklarına göre o kadar önde yer almıştır ki, dirsekler kulak açıklığı düzeyinde bulunur. Bu ön üyeler, eller dışında, hemen hemen tümüyle derinin altına gömülmüştür. Eller geniş ve beş parmaklıdır. Burada döner kemiğe özgü orak biçiminde bir susamsı kemiş seçilir. Köstebeklerin gözleri çok küçüktür ve aralarında görmek için anca dar bir yarık bırakan kalın göz kapaklarıyla örtülüdür. Bu sebeple, her ne kadar gözbebekleri az çok normal bir yapı gösterirse de, bazı köstebekler kördür.

Avrupa Köstebeği

Avrupa köstebeği (Talpa Europaea) 15 cm boyunda uzun silindir biçiminde bedeni, 3 cm kuyruğu olan, kadife gibi kısa ve sık tüylü, başı hemen hemen doğrudan gövdeye bağlanmış küçük bir hayvandır. Uzamış olan burun bölgesi, ucu toprağı kaldırmaya, delmeye yarayan ve çok nazik bir dokunma organı oluşturan özel kemikçiklerle donanmış, domuz burnuna benzer bir oluşumla son bulur. Gözleri küçük ve körelmiştir hatta bazılarında deriyle örtülüdür. Ama koklama ve işitme organları, iç kulağı çok gelişmiştir. Ön ayakları kısa ve güçlüdür, iç bölümünü kesici bir hale getiren orak biçiminde kemikle ve çok gelişmiş tırnaklarla donanmış büyük bir elle son bulur.

Köstebek Yuvalarının Özellikleri

El içi kazmayı kolaylaştıracak şekilde dışa ve geriye dönüktür. Köstebekler, yıl boyunca aktiftirler ve kış uykusuna yatmazlar. kışları, toprağın altında daha derine inerler, ilkbaharda her zaman aynı amaca yönelik olan bir plana göre karmaşık bir dehlizler ağı oluşturur. Köstebek yuva ve sığınak olan merkezi bir odada son bulan kalıcı geçitler ve av geçitleri olmak üzere iki çeşit dehliz kazar. Dehliz aralıklı olarak kazılan toprağın atıldığı bir tür hava deliğiyle dışarı açılır ve bu açıklıkların bulunduğu yerlerde "köstebek toprağı" denen küçük yığınlar oluşur. Köstebek aslında yararlı bir canlıdır. Çükü çok miktarda kurtçuk, böcek ve kurtu yok eder. Ancak kazdığı dehlizleri ekili alanları altüst eder.
Avrupa' da iki tür köstebek daha yaşar; Talpa Caeca, Avrupa köstebeğine çok benzer; Akdeniz ülkelerindeki Talpa Romana' nınsa çok güçlü dişleri vardır. Yakın cinslerden Scalopus kuzey Amerika' da. Mogura' da Japonya' da yaşar.

Yıldız Başlı Köstebek


15 Ağustos 2016 Pazartesi

Köpek Cinsleri ve Köpek Hastalıkları

Köpek Cinsleri ve  Köpek Hastalıkları

    Köpekgiller ailesinden etçil memeli canlılardır. Sadece tek bir türden (Canis familiaris) olan evcil köpeğin çok sayıdaki ırklarının asıl atasının kim olduğunu söylemek zordur. Bazıları kurttan, bazıları da çakaldan türemiş gibidirler.
    Köpek, tarih öncesinden beri evcilleştirilmiş, insanların yaşamında önemli yeri olan bir hayvandır. Son zamanlarda yapılmış tarihlendirmelere göre, Yunanistan' da ve İran' da köpeğin evcilleştirilmesi yaklaşık olarak millattan önce 7000 yılına kadar uzanır. Evcilleştirme işleminin kurt ya da çakal gibi yabani köpekgillerin yavaş yavaş tarih öncesi avcılarına yaklaştıkları, av hayvanını avlanacak yere sürmeye yardımcı oldukları ve insanların da avlarının artıklarını bırakarak bu hayvanları ödüllendirmiş oldukları sanılmaktadır. Tarih öncesinde başlıca iki tip evcil köpek vardı; Küçük Maglemosiyen ya da turba yatakları köpeği ve büyük Maglemosiyen. Çakala çok benzeyen küçük Maglemosiyen' in göğsü geniş, burnu kısa bacakları ince uzundu. Daha iri olan büyük Maglomosiyen' se kuşkusuz kurdun dölünden geliyordu; sivri bir burnu ve güçlü çeneleri olan bu köpeğin kalıntıları, Alpler' deki göllerde kazıklarüstüne yapılmış konutlarda bulunmuşlardır. Tazı daha sonra ortaya çıkmıştır; Tasili frekslerinde tazı görüntülerine rastlanır. Yakındoğu halkının çoğunun tarihin başlangıcında köpekleri vardı.

Köpekgillerdeki Olağanüstü Çeşitlilik

    Yaşayan başka hiçbir tür, köpekle ırklarının çeşitliliği bakımından rekabet edemez. Senbernar gibi en büyüklerinin 100 kg' dan daha ağır olmasına karşılık, en küçükleri olan chihuahua' nın ağırlığı 2 kg' ı geçmez. Köpeklerin tümünde görülebilen genel özellikler şunlardır: Köpekler büyük bir çoğunlukla uzun yüzlü olan bir etçildir; 42 dişli ve her ayağında beş parmağı vardır; koku alma duyusu çok gelişmiştir; 125-200 milyon koku alma hücresi vardır, ter bezleri olmazdığı için terlemez; dişinin 8 ya da 10 memesi vardır; gebelik süresi 60-90 gündür.
    Köpeklerin sınıflandırılmasını yapmak oldukça zordur. Buffon, köpekleri kulak durumuna göre sınıflandırmıştı (dik kulaklı, yarı dik kulaklı, sarkık kulaklı v.b. köpekler). Bazı uzmanlar da kafa biçimine göre sınıflandırma yaptılar. Ame en yaygın ve basit sınıflandırma, köpekleri yaptıkları işe (bekçi köpekleri, ev köpekleri, süs köpekleri v.b.) göre ayıransınıflandırmadır. Hizmet ve bekçi köpekleri çoğunlukla büyük boydadırlar. bunlar arasında oldukça uzun tüylü çoban köpeği; kısa tüylü Beauce Çoban Köpeği; kuyruksuz Flandre Çoban Köpeği; açık kulamsı ya da renkli ve  dik kulaklı Fransız ya da Alman Çoban Köpeği veya kurtköpeği; kulamsı ya da siyah renkli Belçika Çoban Köpeği; ince uzun ve uzun yüzlü İskoçya Çoban Köpeği ya da Colley; güçlü ve iri başlı Bordeaux Buldoğu; çok büyük ve kısa tüylü Danimarka asıllı Danua; büyük ve siyah ternöv; büyük, iri başlı ve gözlerinin çevresi lekeli Senbernar; senbernara oldukça benzeyen Pirene Çoban Köpeğ; kısa başlı, silindir bedenli buldok ve koşum köpekleri (kalın tüylü, kalın kuyruklu Eskimo köpeği v.b.) sayılabilir.

    Av köpeklerinden teriyeler, yer altında yuva yapan hayvanları yakalamada usta köpeklerdir. Bunlar, tüyleri beyaz benekli Foksterye, kızıl renkli İrlanda Teriyesi, kısa ve eğri bacaklı gri ve siyah İskoçya teriyesi v.b' ni kapsar.
    İz süren köpekler, avı koşarak izlerler. Bunlardan bazırları sert ve beyaz tüylü vande grifonu; büyük gri-mavi renkli Gaskonya mavi grifonu; uzun başlı Beagle ve çeşitli tazılar; ince yapılı, ince bacaklı ve göğüsleri kaslı koşu köpekleridir. (Greyhound, İngiliz Tazısı; Barzoy, Rus Tazısı; Saluki, Arap Tazısı; İtalyan Tazısı v.b).
Süs Köpekleri, çok sayıda ırkı kapsar. Bunlardan cüce grifonlar, yünsü tüylü kanişler, uzun ve ipek tüylü bişonlar, kalın kürklü ve mavi dilli çovçovlar, kısa yüzlü ve kıvrık kuyruklu pekinesler, siyah benekli beyaz tüylü Dalmaçya Köpekleri sayılabilir.

Köpek Hastalıkları Nelerdir? 

    Köpekler, çeşitli hastalıklara yakalanabilirler. Sindirim sistemi hastalıkları (anterit; asalak kurtlar), solunum sistemi hastalıkları (özellikle köpek hastalığı; solunum mukozasının nezleye bağlı hastalığı),deri hastalıkları (egzama; uyuz), idrar-üreme sistemi hastalıkları söz konusu olabilir. Köpeklerde özellikle üç genel hastalık önemlidir; bunlar kuduz, verem ve yavrularda görülen Carré hastalığıdır.

Yabani Köpekgiller

    Burunlarının uzun olması, parmaklarının ucuna basarak yürümeleri, köpek dişlerinin daha uzun ve kuyruklarının sarkık olmasıyla nitelenen köpekgiller, bütün kıtalara yayılmışlardır. Porsuk görünümünde olan Nyctereutes procyonoides Uzakdoğu' da yaşar. Avrupaya' da getirilmiştir. Güney Afrika otokyonunun uzun kulakları vardır. Avustralya, kökekini gizemli kalan bir çeşit yabani köpeğin yaşam alanı sayılır. Bu Avustralya yerlilerinin yavruyken insana alıştırdıkları sarımsı tüylü bir hayvan olan Dingo' dur. Dingolar büyüdükten sonra yeniden özgürlüklerini kazanırlar. Çakal, kurt, tilki de öbür yabani köpekgillerdendir.

2 Ağustos 2016 Salı

Kuğular Hakkında Bilmedikleriniz

Kuğular Hakkında Bilmedikleriniz

    Çok güzel görünüşlü canlılar olan Kuğular, kazsılar takımının ördegiller ailesine mensup olan bir kuş türüdür.
    Pek çok türü havuzları süslemek amacıyla yetiştirilen kuğular, ördekgillerin en büyük kuşudur. İri gövdeli, uzun ve bükülebilen boyunlu, oldukça kısa bacaklı ve ayak perdesi geniş olan bu kuş karada beceriksizdir, ama suyun yüzeyinde uzun süre ilerledikten sonra uçar.
Kuğular, suda karadan daha kolaylıkla yaşarlar ve çekicilikleri süs kuşları sayılmalarına sebep olur. Kuğular, Avrupa, Asya, Avustralya, Kuzey ve Güney Amerika' da yaşarlar. 

Kuğu Cinsleri Nelerdir?

    En çok bilinen kuğu türü sessiz kuğu ya da evcil kuğu (Cygnus Olor) 1,60 metre boyunda ve 23 kilo ağırlığında olabilir. Bütünüyle beyaz tüyleri ve dibinde bir yumrusu olan turuncu bir gagası vardır. Yabani halde, Avrupa' nın kuzeyindeki bataklıklarda yaşar ve kışın güneye göçer. Yarı evcil halde Hollanda' da, Thames' ta Cenevre Gölü gibi yerlerde çok sayıda kuğu görmek mümkündür. Tam olarak evcil halde havuzların klasik süsüdür.

Kuğuların Evcilleştirilmesi

    Kuğuların Evcilleştirilmesi Ortaçağ' a kadar uzanır. Yavruları yumurtadan çıktıklarında esmer renklidir. Diğer iki tür Avrupa Kuğusu da aynı biçimde tümüyle beyazdır; gagalarında yumru bulunmaz. Bunlar, çığlık gibi bir ses çıkaran ötücü kuğu ile daha küçük olan Bewick kuğusu' dur. Kuzey bölgelerde yuva yaparlar, soğuk dalgaları Batı Avrupa' nın kıyılarına ya da tatlı sularına doğru gitmelerine neden olur. Kuzey Amerika, büyük trompetçi kuğunun yaşam alanıdır. Beyaz olan bu türün neslinin yok olma tehlikesi, alınan önlemler sayesinde biraz olsun giderilmiştir.
    Avustralya' nın kırmızı gagalı kara kuğusu (Black Swan), Avrupa parklarına girmiştir, burada bazen Güney Amerika' nın kırmızı ve mavi gagalı, beyaz bedenli, kara boyunlu kuğusuyla birlikte yaşar.
    Kuğular, bitkiler ve küçük hayvanlarla beslenirler; derme çatma yuvalar yaparlar. Geçmişten bu güne dek uygarlıkların pek çoğunda kuğu, zariflik ve çekiciliğin simgesi olmuştur.